من سرم یا کمترم ازتو...تو سری یا کمتری از من؟!
من که همواره پر دردم بی تو"تو که صد باره خوب میخندی بی من...

من که از تو کم سخن نگفتم با قلبم"تو که از نو حرفی نزدی با قلبت از من؟!

م.ج

خداوندا اگر بازیچه ام دستم بگیر...

مغزم که از آشفتگی تاب و توان یاری این دل را ندارد

بس که در سینه کوبید "به خیالم که خیال آزادی دارد

بس که نامردم"بس که با سادگی خود خجالت زده اش کردم

چه بدبخت است غم هر دردم را حواله اش کردم

وقتی که با خودخواهی خود خو گرفتم از عشق و محبت کمترین بویی نبردم.

(مجتبی نادم)

تراووش میشود از ذهن عاشق واژه های ناب احساس

چقدر آزاد بودن حس زیباییست...

ولی عشاق از آزادی تعبیری دگر دارند
حامد نادم

چه دشوار است زمانی که چیزی برای گفتن ندارید

و از این دشوار تر زمانی است که...زمانی برای انجام دادن ندارید

حامد نادم

زمانی میتوان به کمیت اندیشید که کیفیت اعلا باشد

حامد نادم

برای دیده شدن تنها جنبش و سوسو زدن کافی نیست"باید درخشید...به گونه ای متمایز وگیرا

حامد نادم

از تخم سخن بذر عمل چون نشود سبز

بادیست صدا دار"ز عقب در شده در جمع

و بدان سر تر از این نیست

حامد نادم

کاشتم در دل خاک ...در دل خاک بدنم دانه ی معرفت ناب تو را

مدتی ست دهقانم"مزرعه معرفت است روح و تنم

حامد نادم

یک بار به افرادی که در اطراف تو انداخته اند لنگر

با ذره بین نکته بینت نیک تر بنگر

هر فرد را بینی به نوعی "مثله"دیوانه است

چون که مراعات کردم اینجا "مثل"آوردم

در اصل و بی پرده بگوویم "اصل دیوانه است

شاخص ترین نادانی هر فرد دانی چیست؟!

در اوج نادانی گمانش این است که فرزانه است.

حامد نادم

ما انسانها همیشه دوست داریم آدمهای اطرافمون رو با ضعفاشون نگاه کنیم تا خودمون رو از اونا بهتر ببینیم"افسوس که خودمون تلاشی نمیکنیم واسه بهتر شدن.

مجتبی نادم

ابنجا یک کافه است..

دنیا را که ترک کنی و به آخرت هم نچسبی و اعتقاد نداشته باشی حال و روز عجیبی پیدا میکنی که فقط کامهای سنگین مارلبرو قرمز آرامت میکند..مزیت نداشتن داشته هایی که ارزش داشتن ندارند به اندازه نداشتن نداشته هایی که ارزوی داشتنشان هست نیست..

برای خواندن ادامه ی متن ادامه ی مطلب را کلیک کنید...

پيشرو
هر وقت به نيلوفراي آبي نگاه ميکنم
ياد تو ميفتم عزيزم ميدوني؟هنوزم خراب و عاشقم

ميثم
خيلي دوست داشتم که دستاي تو هميشه مال من باشه
اما بدون تو شبا فقط ميکردم دائما ناله
ميخوام بشينم و گريه کنم ولي کم فايده نداره
چون اينو ميدونم که با تو بودن يه روياي محاله
پيشرو
من مردم اين روزا يه جورايي تو اين دنيا

برای خواندن ادامه ی متن لطفا ادامه ی مطلب را کلیک کنید...

لطفا برای مشاهده ی متن ترجمه ادامه ی مطلب را کلیک کنید...

در آغاز هیچ نبود کلمه بود و آن کلمه خدا بود
و خدا یکی بود و جز خدا هیچ نبود و با نبودن چگونه توانستن بود ؟ و خدا بود و با او عدم بود و عدم گوش نداشت.حرفهائی ست برای گفتن که اگر گوشی نبود نمی گوئیم و حرفهائی هست برای نگفتن ,حرفهائی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آوردحرفهای خوب و بزرگ و ماورائی همین هایند و سرمایه هر کسی به اندازه حرفهائی ست که برای نگفتن دارد . حرف هائی بی قرار و طاقت فرسا که همچون زبانه های بی تاب آتشند کلماتش هر یک انفجاری را در دل به بند کشیده اند !

دکتر علی شریعتی / کتاب گفت و گوهای تنهائی صفحه924

روزای ما تکراری و شبهای ما پر از غمه

درد دل کهنمونم زخم دل بی مرحمه

زخمایی که گفتنشم دردی دوا نمیکنه

گریه اگه هق هق نشه بغض و رها نمیکنه

به هر وسیله ای شده میخواییم سکوت رو بشکنیم

دیگه پابرچین نمیریم یه وقت گلا رو نشکنیم

تیکه کلام حرفامون همش شده "منم منم"

ما "نیم منم" نیستیم همون لحظه ای که میگیم منم

خونه هامون نزدیک شده اما دلامون شده دور

عمرا نگیم دوست دارم مبادا کم شه از غرور

هرکی فجیح تر فوش میده معلومه که مردمیه

هرکی زبونش بد نچرخه آدمی منزویه

با اینکه ما خوب میدونیم که این کارا خیلی بده

هرکی واسه بدتر شدن دنبال یه راه بلده.

(حامد نادم)